Historia
Historia Szkoły Podstawowej nr 2
„Przeszłość zachowana w pamięci staje się częścią teraźniejszości” T. Kotarbiński
„(…) szybujmy wyżej niż ptaków lot.
Tam nasza wiedza, tam nasza przyszłość,
Tam nasza wielkość i nasz los…”
/Hymn Szkoły Podstawowej nr 2/
1 października 1921 roku, w odrestaurowanym budynku po rosyjskim Seminarium Nauczycielskim przy ulicy Krzywej 17, otwarto żeńską 7-Klasową Szkołę Powszechną nr 2. Pierwszym kierownikiem placówki została p. Alfreda Wielechowska. Początkowo uczęszczało do niej 220 uczennic. Dwa lata później szkoła otrzymała imię Królowej Jadwigi. We wrześniu 1928 roku placówka została przeniesiona do budynku przy ulicy Janowskiej 18. Nowym kierownikiem został p. Edward Steindl, zastąpiony po roku przez p. Karolinę Korczównę. Od 1932 r. przez następnych 16 latpieczę nad szkołą sprawowała p. Karolina Żelekowska.
Każdy kolejny rok szkolny przynosił zmiany, wzrastała liczba oddziałów, nauczycieli i uczennic.
W roku szkolnym 1933/1934 do placówki uczęszczało 516 uczniów, którzy uczyli się w 11 oddziałach. Nauka odbywała się w 6 salach lekcyjnych, na dwie zmiany. Na terenie placówki założono chór szkolny.
Prężnie działały:
- Polski Czerwony Krzyż,
- Koło Miłośników Przyrody,
- Żeńska Drużyna Harcerska,
- Gromada Zuchów.
Organizowano różne uroczystości szkolne, loterie, wystawy prac uczniowskich, wycieczki i spektakle, które cieszyły się dużą popularnością w lokalnym środowisku.
Lata wojny i okupacji były wyjątkowo trudne dla uczniów i nauczycieli. Rok szkolny 1939/40 rozpoczęto 11 września, jednak z powodu działań wojennych nauka zaczęła się dopiero miesiąc później. W listopadzie budynek szkoły został zarekwirowany przez żandarmerię niemiecką. Od tej pory szkoła nie miała stałego lokum, nie działały żadne organizacje, a z planu lekcji usunięto geografię i historię. Przez kilka miesięcy dzieci uczyły się w stodole. Postawiono na klepisku ławki szkolne i stół. 26 lipca 1944r. do miasta wkroczyli Sowieci i zakończyła się okupacja niemiecka.
Wojna przyniosła dużo zniszczeń i pochłonęła wiele istnień ludzkich. Budynek szkoły przy ul. Janowskiej, choć rozbity 2 pociskami armatnimi, wrócił do społeczności „dwójki”. W listopadzie 1944r. powołano Komitet Rodzicielski, który min. rozpoczął dożywianie biednych dzieci.
W roku szkolnym 1947/1948 funkcję kierownika szkoły przejął p. Wacław Męczyński. Od roku 1949 szkoła funkcjonowała już bez imienia, jako 7- Klasowa Szkoła Powszechna Nr 2. Z tego okresu w kronice szkolnej zamieszczono wycinki z prasy, które wskazują na prężną działalność Koła Młodzieżowego Polskiego Czerwonego Krzyża. W następnych latach szkole przybywało dzieci i oddziałów. Kolejni dyrektorzy walczyli z ciasnotą, brakiem szatni, wadliwymi oknami. Klasy przeciętnie liczyły po 46 osób. Tak charakterystykę szkoły na jednej z Rad Pedagogicznych w 1960 r. przedstawił ówczesny kierownik p. Jan Szczygielski:
„Szkoła nasza liczy przeszło 500 dzieci, ma 14 klas i pracuje w niej 13 osób grona nauczycielskiego. (…) Mamy dużo dzieci biednych, sierot i półsierot, pracujących matek, co wywiera poważny wpływ na charakter pracy i niewątpliwie znajduje odbicie w poziomie nauki. Wszystkie klasy są równoległe, a więc tworzą 14 oddziałów, do dyspozycji, których mamy tylko 7 izb lekcyjnych i jedną salę gimnastyczną. Ciasnota lokali wpływa ujemnie na dzieci i utrudnia pracę nauczycieli, wymagając od nich wielkiego wysiłku i natężenie uwagi przy przechodzeniu dzieci z jednej klasy do drugiej. Szczególnie męczące dla dzieci są dni niepogody, bo wtedy nie mają gdzie skryć się czekając na swoje zajęcia.”
Kolejny kierownik p. Józefa Prorok i Komitet Rodzicielski zabiegali o pozyskanie placu przyległego do szkoły i wybudowanie tam nowego skrzydła. Plany te zostały niezrealizowane. Z problemami lokalowymi zmagali się również późniejsi kierownicy: p. Józef Madej, p. Maria Jędryczkowska ip. Helena Zubik.
W roku 1975 ze względu na zły stan techniczny budynku, szkoła otrzymała nowe pomieszczenie przy ulicy Kopernika 7, gdzie umieszczono klasy od V do VIII, oraz barak przy ulicy Pokoju dla klas od zerówki do klasy czwartej. Opierając się na informacjach zamieszczonych w Słowie Podlasia z roku 1981, przy ulicy Kopernika szkoła zajmowała tylko parter i pierwsze piętro. Na jednego ucznia przypadał niecały metr kwadratowy powierzchni. Za korytarz praktycznie służyły schody. Klasy były ciasne i najczęściej przechodziło się z jednej do następnej. Pomoce naukowe zostały upchane dosłownie wszędzie – w pokoju nauczycielskim, gabinecie dyrektora i różnych zakamarkach. Budynek posiadał wadliwą instalację elektryczną, złe oświetlenie. Nie było sali gimnastycznej, trzy oczka klozetowe do dyspozycji nauczycieli
i uczniów. W jednej z przerobionych ubikacji znajdowała się biblioteka szkolna.
Ówcześni dyrektorzy p. Wacław Bojczewski i p. Zbigniew Macuba z okien szkoły przy ul. Kopernika obserwowali wznoszący się nieopodal nowy gmach. Mimo bardzo trudnych warunków lokalowych nauka przebiegała normalnym trybem. Na terenie szkoły prężnie działały różne organizacje i odbywało się wiele uroczystości. Część imprez organizowana była na auli Akademii Wychowania Fizycznego.
W 1982r. dyrektorem szkoły została p. Hanna Kasprzyk i to na nią spadł obowiązek przygotowania nowego budynku do nauki i wychowania dzieci. Budynek przy ulicy Akademickiej oddano do użytku w sierpniu. Początkowo były to segmenty A i B. W segmencie A urządzono bibliotekę i czytelnię oraz blok żywieniowy ze stołówką, a w późniejszych latach świetlicę, gabinet stomatologiczny oraz pielęgniarski. Chcąc uszanować tradycję, bibliotece szkolnej nadano imię Królowej Jadwigi. W następnym roku budynek szkoły powiększył się o segment C. Urządzono w nim kolejne pracownie przedmiotowe, pokój nauczycielski i gabinet pedagoga. Rok później utworzono pracownie do nauczania dzieci najmłodszych, harcówkę oraz izbę pamięci które znalazły się w nowo powstałym segmencie E. W 1985 roku szkole przybył kompleks sportowy. W podpiwniczeniu segmentu C urządzono salę do gimnastyki korekcyjnej oraz pracownię plastyczną.
3 czerwca 1983 roku Rada Pedagogiczna nawiązując do lotniczych tradycji Białej Podlaskiej, podjęła uchwałę o nadaniu szkole imienia Bohaterskich Lotników Podlasia, zaś 22 października nastąpiła oficjalna uroczystość. W pierwszą rocznicę nadania imienia po raz pierwszy chór szkolny odśpiewał Hymn Szkoły. Autorem słów była pani Grażyna Kossowska – nauczyciel języka polskiego, a melodię skomponował pan Zbigniew Trochimiuk – nauczyciel muzyki. 9 listopada 1985 roku nastąpiło uroczyste umieszczenie pomnika samolotu LIM 2 podarowanego przez Jednostkę Wojskową 5058 oraz odsłonięcie tablicy pamiątkowej.
W latach osiemdziesiątych znacznie wzrosła liczba uczniów. Od 1985r. wprowadzono sześciodniowy tydzień pracy, na dwie zmiany. Dwa lata później szkoła pracowała już na trzy zmiany, a zajęcia trwały od godz. 8:00 do 20:00. Mimo nowego budynku „dwójka” znów zmagała się problemami lokalowymi. Na początku lat dziewięćdziesiątych uczęszczało do niej 2300 dzieci, uczących się w 82 oddziałach, a budynek, który zgodnie z planem urbanistycznym, przewidującym maksimum 800 uczniów, musiał pomieścić i prowadzić pracę dydaktyczno- wychowawczą z ich trzykrotnie większą liczbą.
Od roku 1983 placówka pełniła funkcję szkoły ćwiczeń dla studentów AWFu i Studium Nauczycielskiego. W szkole odbywały się liczne praktyki studenckie. Aktywnie pracowały: Związek Harcerstwa Polskiego, Polski Czerwony Krzyż, Szkolne Koło Oszczędności, Liga Ochrony Przyrody i inne organizacje. Odbywały się koncerty Filharmonii Lubelskiej i aktywnie działał chór szkolny. Placówka organizowała „białe” i „zielone” szkoły oraz liczne wycieczki szkolne.
Od roku 1988 wprowadzono innowacyjne nauczanie autorskich programów opracowanych przez nauczycieli i wychowawców. Uwiecznieniem osiągnięć i pracy dydaktyczno-wychowawczej było przyjęcie szkoły do elitarnego Klubu Przodujących Szkół. W 1995 roku szkoła znalazła się na II miejscu wśród 100 najlepszych szkół podstawowych biorących udział w konkursach przedmiotowych i innych współzawodnictwach organizowanych na szczeblu wojewódzkim, a także krajowym i międzynarodowym.
Placówka jako pierwsza w regionie od roku 1995 podjęła nauczanie integracyjne dzieci o szczególnych potrzebach edukacyjnych.
W wyniku reformy szkolnej z roku 2000 powstało w budynku szkoły Publiczne Gimnazjum nr 2, do którego przeszły klasy VII i VIII, a wraz z nimi nauczyciele ze Szkoły Podstawowej nr 2. Powstałe Publiczne Gimnazjum stało się placówką o wysokim poziomie edukacyjnym.
Rok szkolny 2002/2003 nauczyciele i uczniowie rozpoczęli pod kierunkiem dyrektor p. Anny Osman-Furmaniak. W kwietniu 2003r. placówka dołączyła do Wojewódzkiej Sieci Szkół Promujących Zdrowie. Pod koniec października 2003 roku szkoła przystąpiła do ogólnopolskiej akcji „Szkoła z klasą”
i w czerwcu następnego roku otrzymała zaszczytny tytuł. Uroczyste podsumowanie nastąpiło 12 października 2004 roku, gdzie nasza szkoła została zaproszona do Pałacu Prezydenckiego na spotkanie z Prezydentem RP Aleksandrem Kwaśniewskim. We wrześniu 2004 roku szkoła przystąpiła do realizacji kolejnego programu “Szkoła z klasą. Czytam, myślę, działam”, a w czerwcu 2005 r. otrzymała odpowiednie dyplomy.
W roku 2007 stanowisko dyrektora szkoły objął p. Ireneusz Długołęcki, który przez kolejne 7 lat wzbogacał wizerunek szkoły. Od 2008 roku szkoła jest organizatorem Powiatowego Konkursu “POLONISTA ROKU”, który w ostatnich latał poszerzył swój zasięg na województwo. W 2008 roku otwarto nowe boisko do gry w piłkę nożną ze sztuczną nawierzchnią, które jest wykorzystywane przez całą lokalną społeczność. W 2010 roku w ramach projektu ,, Radosna szkoła’’ powstał plac zabaw oraz sala wyposażona w pomoce dydaktyczne i sportowe służące najmłodszym uczniom.
Uczniowie każdego roku opiekują się miejscami pamięci narodowej, a w szczególności mogiłami poległych żołnierzy. W 2012 r. szkoła otrzymała Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej
Dużym zaufaniem obdarzyli szkołę rodzice dzieci 6 – letnich, którzy już w 2011 roku zapisali je do klasy I. Spotkało się to z dużym uznaniem władz oświatowych, bowiem w lutym 2013 roku szkołę odwiedził wiceminister oświaty p. Tadeusz Sławecki. Wizyta poprzedzona była konferencją pod hasłem ,,Sześciolatek w szkole’’.
W roku 2014 stanowisko dyrektora szkoły powierzono p. Joannie Połujańskiej wcześniej pełniącej przez wiele lat stanowisko wicedyrektora. W tym czasie szkoła brała udział w wielu programach promujących sport wśród młodzieży, m.in. „WF z klasą” czy „Lekkoatletyka dla każdego”, a w roku szkolnym 2016/2017 utworzona została klasa sportowa o profilu: koszykówka dziewcząt i piłka nożna chłopców. Efektem działań były osiągnięcia sportowe uczniów w różnorodnych dyscyplinach sportowych. W 2016r. został zatwierdzony projekt unijny ,,Od węgielka do diamentu’’. Jego realizacja przypadła na 2 kolejne lata. W efekcie szkoła została wyposażona w nowoczesny sprzęt multimedialny i pomoce dydaktyczne. W tym samym czasie realizowano ogólnopolski projekt „Akademia Przyszłości” oraz rozpoczął działalność Klub Młodego Wolontariusza.
W roku szkolnym 2017/2018 placówka została włączona do Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 4. Dyrektorem zespołu został p. Stanisław Romanowski, a po objęciu przez niego w roku 2019 funkcji Naczelnika Wydziału Oświaty, rolę kierowniczą przejęła i obecnie sprawuje p. Aleksandra Dopierała.
Kontynuacja tradycji, pamięć o przeszłości i spójność działań zmieniających się na przestrzeni lat dyrektorów, pozwoliły osiągnąć liczne sukcesy dydaktyczne i wychowawcze. W minionych latach uczniowie uzyskiwali wysokie lokaty w konkursach przedmiotowych, artystycznych i sportowych na wszystkich szczeblach. Przez cały czas swojego istnienia placówka prowadziła głęboką działalność patriotyczno -wychowawczą. Organizowano w szkole na wysokim poziomie artystycznym uroczystości upamiętniające ważne rocznice i wydarzenia historyczne o charakterze patriotycznym.
Ważne znaczenie dla społeczności szkolnej pełniły i nadal pełnią wydarzenia i uroczystości wewnątrzszkolne takie jak: rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego, ślubowanie klas pierwszych, spotkania opłatkowe, Dzień Dziecka, dni sportu szkolnego i wiele innych.
Przy szkole działa Uczniowski Klub Sportowy „Orlik-2”. Powstał on w 1996r. i funkcjonuje nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Młodzi pasjonaci sportu trenują pod okiem wykwalifikowanych trenerów oraz uczestniczą w licznych zawodach organizowanych na terenie miasta, powiatu, województwa i kraju.
Szkoła Podstawowa nr 2 odegrała ważną rolę w dziejach Białej Podlaskiej. Mimo zmian lokum, przygarniała kolejne pokolenia Bialczan i nie ważne czy miała mury zniszczone i uszkodzone pociskami armatnimi, czy pachnące świeżą farbą, była świadkiem tego, co najważniejsze w życiu młodego człowieka: zdobywania wiedzy, doświadczeń, tworzenia się przyjaźni i pierwszych miłości, sukcesów i porażek. Dla wielu absolwentów stała się bramą do realizacji marzeń i oknem na świat.
Patrząc w przyszłość nie zapominamy o przeszłości. Cenimy dokonania wcześniejszych pokoleń i mimo pójścia z duchem czasu, zgodnie z hymnem szkoły ciągle dążymy do tego, by
„(…) szybować wyżej niż ptaków lot.
Tam nasza wiedza, tam nasza przyszłość,
Tam nasza wielkość i nasz los…”
KIEROWNICY I DYREKTORZY “DWÓJKI”
p. Wielechowska Alfreda 1921 – 1928
p. Steindal Edward 1928 – 1929
p. Korczówna Karolina 1929 – 1932
p. Żelekowska Karolina 1932 – 1948
p. Męczyński Wacław 1948 – 1951
p. Szczygielski Jan 1951 – 1963
p. Prorok Józefa 1963 – 1964
p. Madej Józef 1964 – 1969
p. Jędryczkowska Maria 1969 – 1970
p. Zubik Helena 1970 – 1978
p. Bojczewski Wacław 1978 – 1981
p. Macuba Zbigniew 1981 – 1982
p. Kasprzyk Hanna 1982 – 2002
p. Osman Furmaniak Anna 2002 – 2007
p. Długołęcki Ireneusz 2007 – 2014
p. Połujańska Joanna 2014 – 2017
p. Stanisław Romanowski 2017-2019
p. Aleksandra Dopierała 2019